Tottenham sprzedał Kane’a, ale prowadzi w Premier League. Co się dzieje?

W pierwszych ośmiu kolejkach Premier League Tottenham ma na swoim koncie 20 punktów i ani jednej porażki (sześć zwycięstw, dwa remisy). Arsenal ma tę samą liczbę bramek, ale drużyna Angelosa Postecoglou jest lepsza pod względem zdobytych bramek (18 na 16).

W ciągu ostatniego miesiąca pozycja Tottenhamu tylko się umocniła. Co więcej, za spotkaniami z mocnymi przeciwnikami – 2:2 z Arsenalem, 2:1 z Liverpoolem i 2:0 z Manchesterem United. Postecoglou zaproponował już całą masę ciekawych rozwiązań taktycznych i w ciągu zaledwie kilku miesięcy odmienił futbol drużyny. A wszystko to bez Harry’ego Kane’a!

Lloris się postarzał. Teraz w kadrze wciąga nowego bramkarza

Minęła pewna epoka – Hugo Lloris był głównym bohaterem przez 11 sezonów. Teraz zasiada pod rządami Guglielmo (nie Guillermo) Vicario. Bramkarz Empoli kosztował Tottenham 20 milionów euro – to znacząca kwota jak na bramkarza. Ale jeśli pamiętasz, że Manchester United kupił Andre Onana za 52,5 miliona euro, wówczas transza jest ogólnie postrzegana spokojnie. 36-letni Lloris zbyt szybko się poddał i stracił miejsce na starcie, ale jego następca nie zawiódł. Vicario ma najwyższy procent oszczędności w Premier League (82,9%) i czwarte co do wielkości PsXG oraz liczbę bramek przeciw różnicy w lidze (+2,4).

Odbijanie ciosów to największa siła Włocha. W Empoli okresowo podawał skróty, które szturmem podbijały wszystkie portale społecznościowe (np. jego potrójna obrona w meczu z Romą). W Tottenhamie chłopak dołożył już do swojej osobistej kolekcji złota – w 2. rundzie zatrzymał atak Manchesteru United (sześć obron). Vicario dobrze też podaje, co pomaga drużynie podczas rozgrywania piłki na własnej połowie.

Postecoglou wykorzystuje siłę swoich bocznych obrońców

Tottenham ma nowe flanki obronne – Pedro Porro po prawej stronie i Destiny Udoji po lewej stronie. Porro przybył zimą pod wodzą Conte, ale w warunkach ogólnego upadku nieco się rozpuścił (choć i tak w 15 meczach Premier League zdobywał 3+3 w systemie „bramka+podanie”). Udoji również podpisał kontrakt z Conte, ale pozostał w Udinese przez rok. Obaj grają niezwykle ofensywnie, a gdy są w posiadaniu piłki, przechodzą do środka pomocy:

Udoji i Porro znajdują się wśród dziesięciu najniebezpieczniejszych obrońców w Premier League według oczekiwanych asyst (spodziewanych asyst) i strzelili już między sobą trzy asysty.

Porro to na ogół nietypowy boczny obrońca – często niespodziewanie dla przeciwnika wpada w pole karne i staje się dodatkowym wykonawcą ataków. W ośmiu rundach oddał 11 strzałów z gry otwartej, co stanowi trzeci wynik w Premier League wśród obrońców, po Mattym Cashu z Aston Villi (16 strzałów) i Lewisie Dunku z Brighton (12). „To nowy system, w który jeszcze nie grałem. To niezwykłe, kiedy opuszczasz swoją domową pozycję w środku pola, ale tutaj czuję się pewnie” – Porro podzielił się swoimi wrażeniami na temat nowej taktyki Tottenhamu w wywiadzie dla Sky Sports.

Potencjalnym problemem jest głębokość składu na tych pozycjach. Emerson Royal zmienia jeden dobry mecz z pięcioma lub sześcioma katastrofalnymi, a Udoja ma w zastępstwie jedynie starzejącego się Bena Davisa i załamanego (a także w średnim wieku) Ivana Perisicia. Kontuzjowany jest także Ryan Sessegnon.

Yves Bissouma zapamiętany w Tottenhamie

Były środkowy Brighton kosztował klub 29,2 mln euro, ale w sezonie 2022/2023 rozegrał marne 988 minut. W ciągu ostatniego roku wielu już zapomniało, do czego zdolny jest ten geniusz kontroli piłki. Czy pamiętasz Moussę Dembele (który jest Belgiem)? Bissouma jest do niego nieco podobny – niezwykle stabilny pod presją, mocny na nogach i uwielbia dryblować.

Ale nadal istnieje wiele różnic. Bissouma to trochę słaby rekwizyt (spóźnił się nawet na jedną z pierwszych sesji treningowych Postecoglou), ale to pasuje do lekkomyślnej drużyny Tottenhamu. Odwaga gracza odpowiada stylowi drużyny. Uderzenie w środek pola – dlaczego nie? Z pomocą Bissoumy Tottenham odciąża kluczowe obszary w ataku, a przeciwnicy zmuszeni są stale przydzielać jednego lub dwóch zawodników do osobistego meczu z Malijczykiem. Wolumen w defensywie również jest w porządku: pomocnik zajmuje trzecie miejsce w Premier League pod względem łącznej liczby udanych odbiorów i przechwytów (39), wyższe są jedynie Conor Gallagher z Chelsea (40) i Marvelous Nakamba z Luton (43).

Czasami jednak Bissouma daje się ponieść emocjom. Przykładowo w niedawnym meczu z Lutonem (1:0) w pierwszej połowie otrzymał głupią karę – drugą żółtą za symulację. Mieliśmy szczęście, że Tottenham strzelił gola w dziesiątkę.

Nieco w cieniu Bissoum znajduje się Pape Matar Sarr. 21-letni pomocnik w zeszłym sezonie grał głównie w rezerwach, a obecnie gra na pozycji startera. Choć w Postecoglou występują Pierre-Emile Højbjerg, Oliver Skipp, Giovani Lo Celso, wszyscy oni bledną w porównaniu z dynamiką Sarra, który łączy subtelne podania z szaleńczą fizyką. Przez młodego Senegalczyka kibice Tottenhamu zapomnieli nawet o kontuzji Rodrigo Bentancura, która w zeszłym sezonie poważnie osłabiła drużynę.

Christian Romero ma odpowiedniego partnera

W sezonie 2020/2021 Romero został obrońcą roku w Serie A, jednak w Tottenhamie wyszły na jaw jego mankamenty. Argentyńczyk jest świetny w sztukach walki, ale uwielbia zbyt ryzykowny i agresywny styl obrony. Eric Dier, Davinson Sanchez i wszyscy inni nigdy nie stali się Siergiejem Ignaszewiczem dla tego Ilji Kutepowa. Dlatego Tottenham po prostu kupił ultraszybkiego środkowego obrońcę Mickeya van de Vena z Wolfsburga.

Holender ubezpiecza mielizny Romero, który ma teraz dodatkową swobodę. Ponadto chętnie wspiera ataki (strzelił już dwa gole) i przenosi piłkę w niebezpieczne miejsca. Romero jest obecnie najlepszy w Tottenhamie pod względem średniej xGBuildUp na mecz – ma na tym wskaźniku 0,79.

Choć czasami nawet van de Ven nie pomaga – przeciwko Arsenalowi (2:2) Romero „przyniósł” dwa gole. Son Heung-min wsparł nawet swojego partnera, wręczając mu opaskę kapitańską, gdy wchodził na boisko jako zmiennik. Jednak sądząc po dystansie ośmiu rund, Tottenham ma silną drużynę CB, która ma potencjał do wzrostu.

Tottenham kupił najlepszego angielskiego rozgrywającego

Chociaż fani Arsenalu i Bukayo Saki mogą się z tym sprzeczać. Jednak w sierpniu James Maddison nadal był uznawany za najlepszego piłkarza Premier League. W Leicester spisał się bardzo dobrze: w ciągu pięciu sezonów zdobył 43+33 w systemie „goal+podanie”, dzięki czemu kibice Championship Anglii doskonale zrozumieli, jakiego zawodnika przyjdzie do Tottenhamu. Jednak nawet biorąc pod uwagę poprzednie występy Maddisona, jest on teraz w szalonej formie.

Postecoglou po prostu dał Maddisonowi maksymalną swobodę. W ostatniej tercji wybiera dowolną dogodną strefę i na różne sposoby rozbija obronę przeciwników – na przykład ten sam Saka cierpiał na skutek dryblingu w meczu z Arsenalem. Maddison jest także liderem Tottenhamu pod względem stałych fragmentów gry i irytujących podań. Jest liderem Premier League pod względem liczby akcji kończących się celnymi strzałami na bramkę (65). Maddison wyprzedza Bruno Fernandesa (41), Dominika Szoboszlai (40), Kierana Trippiera (39) i Martina Odegaarda (39). Jednocześnie James nieustannie pracuje pod presją – to dziedzictwo Leicestera i osobiście Brendana Rodgersa.

Son Heung-min obudził się

Ubiegły sezon był najgorszym dla Koreańczyka w Tottenhamie od sezonu 2015/2016. Wtedy Son właśnie przeniósł się do Londynu z Bayera, często przesiadywał w rezerwach i strzelił tylko cztery gole. 10 bramek strzelonych w sezonie 2022/2023 może dla niektórych być normalnym wynikiem, ale na pewno nie dla Son, który w mistrzostwach sezonu 2021/2022 strzelił 23 gole. Okazało się, że zawodnik od bardzo dawna zmagał się z przepukliną. Dopiero latem przeszedł operację.

Michael Owen tak powiedział o Sonie przed rozpoczęciem sezonu: „Jedynym zawodnikiem, który z pewnością będzie miał dobry rok, jest Son Heung-min. Wiem, jak to jest mieć problem z przepukliną i staram się wytrzymać do czasu operacji. Dzięki temu nowemu menadżerowi, który gra naprawdę ofensywnie, mogliśmy zobaczyć starego Syna. Okazuje się, że Owen wszystko przewidział.

Pod rządami Postecoglou Son ponownie rozkwitł – strzelił sześć goli w ośmiu meczach i obecnie gra jako środkowy napastnik. Tottenham wykorzystuje szybkość i umiejętność strzelania obiema nogami Koreańczyka. Początkowo Postecoglou próbował grać jako główny środkowy napastnik Richarlisona. Ale okazało się tak drewniane i beznadziejne, że musiałem poeksperymentować. Dzięki temu Son odnalazł się w nowej roli i we wrześniu w naturalny sposób zdobył tytuł najlepszego zawodnika Premier League.

Czy Tottenham utrzyma się na pierwszym miejscu?

Piłka nożna Postecoglou lub „Angebol”, jak się ją nazywa, przyciąga uwagę nawet neutralnych widzów. Mimo to Tottenham wskoczył na pierwsze miejsce nie bez szczęścia. Najpierw był mecz z Liverpoolem (2:1), w którym sędziowie po prostu dobili drużynę Jurgena Kloppa, a zwycięstwo zapewniło przypadkowe cięcie Joela Matipa w doliczonym czasie gry.

Po drugie, pod względem xPTS (oczekiwanych punktów) Tottenham zajmuje dopiero piąte miejsce w Premier League – wyprzedzając Arsenal, Chelsea, Newcastle i Manchester City. W szczególności zespół traci mniej bramek, niż oczekuje model xG – zaledwie osiem bramek przy 11,61 xGA (oczekiwana liczba straconych bramek). Gdzieś Vicario go wciąga, gdzieś, gdzie rywale wybaczają. Za wcześnie jest mówić o niezawodności obrony. A także o walce o mistrzostwo.

Jednak nowy Tottenham jest świeży i ciekawy – to najpilniejsza drużyna w Premier League, która oddała najwięcej strzałów na bramkę (153), w tym celnych (56). Postecoglou zaimponował nawet Martinowi Keownowi, byłemu obrońcy Arsenalu, który podobno najbardziej nie lubi Tottenhamu.

Martina Keowna

były obrońca Arsenalu

„Transformacja Tottenhamu pod rządami Postecoglou wydaje się znajoma. Przypomina mi to rok 1996, kiedy drzwi Arsenalu przekroczył Arsene Wenger. Niemal z dnia na dzień dał nam wiarę. Pod rządami George’a Grahama powiedziano mi, że moim zadaniem jest przejąć piłkę i oddać ją komuś, kto potrafi grać. Ale Wenger powiedział mi i innym, że w nas wierzy i że wszyscy powinniśmy bawić się wolnością słowa. Nagle poczułem się jak w pełni zrealizowany piłkarz, a reszta, jak to mówią, jest historią. Choć dla mnie, fana Arsenalu, jest to niepokojące, widzę, że Postecoglou przekazuje to samo przekonanie graczom Tottenhamu. Nawet po sprzedaży Harry’ego Kane’a wyglądają na postępowy i spójny zespół. Mają menedżera, który wierzy w nich w sposób, w jaki nie wierzył Antonio Conte, a styl gry Postecoglou jest niesamowity”.

Dzień Świętego Totteringhama (dzień, w którym Arsenal oficjalnie kończy ligę z Tottenhamem w Premier League – kpiące święto w czerwonej części Londynu) wydaje się być w tym sezonie poważnie zagrożony.